Zaśpiewałam ze swoim tekstem, na podstawie tlumaczenia w necie, ten utwór,ktorym na wiecu przeciwko przemocy i nienawiści w Gdańsku żegnano Pawła Adamowicza, Prezydenta Miasta.. Jest trzydniowa żałoba ,więc myślę ,że to wstawione jako karaoke..nie jest nie na miejscu🙁 Pozdrawiam

zamordowali mego przyjaciela i nie spoczniemy, możecie nas zycia pozbawić ale to nie w Gdansku, nie tedy droga Pana Naszego Boga reka Was dopadnie dokładnie. Z twarza zawsze otwarta na pomyje, Stal jak skala pomyslal bys co myśli jak wyleje się Nan misa nienawiści. Stal jak skala Piotrowa Patriotow i wierzących opoka. Pawel mój Nasz Prezydent. Przyjaciel. po latach wtedy zalamany dzis Toba inspirowany, zycze Naszemu miastu pokoju i spokoju, w twym sercu - zatrzymanemu a potrzebnemu jak nigdy nie zastapionemu, choc moze Pan Nam pomoze, Panie Boze.

..........od lat uwielbiam tę piosenkę🙂 Kiedyś nagrałam razem z zespołem, bo nie mogłam znaleźć czystego podkładu a teraz proszę, podkład jest i to nie jeden... ale wrzucam tutaj, by więcej osób mogło posłuchać😃... Serdecznie pozdrawiam i wszystkim życzę błogosławionego tygodnia❤😘 TŁUMACZENIE: ************* Witaj ciemności, stara przyjaciółko Znów przyszedłem z tobą porozmawiać Ponieważ jakaś wizja, zakradając się cicho Zostawiła swe nasiona gdy spałem I wizja, która została zasiana w mym umyśle Wciąż pozostaje [żywa] W dźwięku ciszy. W niespokojnych snach szedłem sam Wąskimi wybrukowanymi uliczkami W blasku ulicznej lampy Postawiłem kołnierz, aby schronić się przed zimnem i wilgocią Kiedy moje oczy przeszył błysk neonowego światła Które rozdarło noc i dotknęło dzwięku ciszy W tym nagim świetle ujrzałem Dziesięć tysięcy ludzi, może więcej Ludzi, którzy rozmawiali nie mówiąc Ludzi, którzy słyszeli nie słuchając Ludzi piszących pieśni, którymi nigdy nie podzielą się ze światem I nikt nie ośmielił się Zakłócić dźwięku ciszy. "Głupcy", rzekłem, "Nic nie rozumiecie Cisza rozrasta się jak nowotwór Usłyszcie moje słowa, abym mógł was nauczać Chwyćcie moje ręce, abym mógł was dosięgnąć'' Lecz moje słowa, jak ciche krople deszczu, opadały I rozbrzmiewały echem W studniach ciszy. A ludzie kłaniali i modlili się Do neonowego bożka, którego sami stworzyli, A znak rozbłysnął swym ostrzeżeniem W słowach, z których się składał Głosił, że słowa proroków są zapisane na ścianach metra I klatkach kamienic I szepcą w dźwiękach ciszy.

Dziękuję Ewuniu @ewcia15 za podkład z Własnym polskim tekstem, nie było łatwo, ale spróbowałam sobie spontanicznie🙂❤

Jak zawsze spontanikiem 😉 Pozdrawiam 😘

Coś z repertuaru pani Ewy.