Wczoraj obejrzałem film o Lewisie Capaldim i mi wpadł w serce... Potężny głos ma Lewis, doskonały jest w emocji nie udaje kogoś kim nie jest, jest sobą Idę na dno i tym razem obawiam się, że nie ma nikogo, kto by mnie uratował To wszystko albo nic naprawdę doprowadzało mnie do szaleństwa Potrzebuję kogoś do uzdrowienia Kogoś do poznania Kogoś mieć Ktoś do trzymania Łatwo powiedzieć Ale nigdy nie jest tak samo Chyba polubiłem sposób, w jaki uśmierzałaś cały ból Teraz dzień krwawi Do zmroku A ciebie tu nie ma Żebym przeszedł przez to wszystko Opuściłem gardę A potem pociągnąłeś za dywan Trochę się przyzwyczaiłem do bycia kimś, kogo kochasz Idę na dno i tym razem obawiam się, że nie ma do kogo się zwrócić Ten sposób kochania wszystko albo nic sprawia, że ​​śpię bez ciebie Teraz potrzebuję, żeby ktoś wiedział Ktoś do uzdrowienia Kogoś mieć Po prostu wiedzieć, jakie to uczucie Łatwo powiedzieć, ale to nigdy nie to samo Chyba spodobał mi się sposób, w jaki pomogłaś mi uciec Teraz dzień krwawi Do zmroku A ciebie tu nie ma Żebym przeszedł przez to wszystko Opuściłem gardę A potem pociągnąłeś za dywan Trochę się przyzwyczaiłem do bycia kimś, kogo kochasz I mam tendencję do zamykania oczu, kiedy czasem boli Wpadam w twoje ramiona Będę bezpieczny w twoim dźwięku, dopóki nie wrócę Na razie dzień krwawi Do zmroku A ciebie tu nie ma Żebym przeszedł przez to wszystko Opuściłem gardę A potem pociągnąłeś za dywan Trochę się przyzwyczaiłem do bycia kimś, kogo kochasz Ale teraz dzień krwawi Do zmroku A ciebie tu nie ma Żebym przeszedł przez to wszystko Opuściłem gardę A potem pociągnąłeś za dywan Trochę się przyzwyczaiłem do bycia kimś, kogo kochasz Opuściłem gardę A potem pociągnąłeś za dywan Trochę się przyzwyczaiłem do bycia kimś, kogo kochasz