Tych lat nie odda nikt,
Tych lat nie odda nikt,
Gdy swoją drogą ja chodziłam,
Swoją drogą ty,
Gdy słowa tłumił żal,
Gdy oczy ściemniał gniew,
Gdy drażnił muzyki dźwięk
I nocnych ptaków śpiew.

Tych lat, straconych lat
Już nam nie odda nikt,
Nikt nam nie odda pięknych nocy ani dni,

Tych zmierzchów pełnych barw
I tych wiosennych burz,
Gdy wiatr zgina drzewa,
Gdy wiruje złoty kurz...
Najcichszych kilku chwil,
Nim ptaki zbudzi świt
I gwiazd, które spadły w dół,
Nie odda nam już nikt.

Tych lat nie odda nikt,
Tych lat nie odda nikt,
Nie powracajmy już do tamtych nocy ani dni,
Uciszmy w sercu żal,
Wyrzućmy nagły gniew,
Witajmy muzyki dźwięk
I nocnych ptaków śpiew...

Tych lat, idących lat
Już nam nie weźmie nikt,
Nikt nie zabierze pięknych nocy ani dni,
Tych zmierzchów pełnych barw.
I tych wiosennych burz,
Gdy wiatr zgina drzewa,
Gdy wiruje złoty kurz...
Najcichszych kilku chwil,
Nim ptaki zbudzi świt
I gwiazd, które lecą w dół
Nie weźmie nam już nikt.

Tych lat nie odda nikt,
Tych lat nie odda nikt,
Nie powracajmy już do tamtych nocy ani dni,
Uciszmy w sercu żal,
Wyrzućmy nagły gniew,
Witajmy muzyki dźwięk
I nocnych ptaków śpiew...

Tych lat, idących lat
Już nam nie weźmie nikt,
Nikt nie zabierze pięknych nocy ani dni,
Tych zmierzchów pełnych barw
I tych wiosennych burz,
Gdy wiatr zgina drzewa,
Gdy wiruje złoty kurz...

Najcichszych kilku chwil,
Nim ptaki zbudzi świt
I gwiazd, które lecą w dół,
Nie weźmie nam już nikt.

Nie weźmie nam już nikt,
Nie weźmie nam już nikt.
Nie weźmie nam już nikt.