Mówiłem tobie już pięćdziesiąt
Kilka razy,
Żebyś już poszła sobie,
Przecież pada deszcz,
To przecież śmieszne takie,
Stać tak, twarz przy twarzy,
To jest naprawdę niesłychanie
śmieszna rzecz
Żeby tak w oczy patrzeć,
Patrzeć, kto to widział,
Żeby pod deszczem taki
niemy film bez słów,
Żeby tak rękę w ręku
Trzymać, kto to słyszał,
A przecież jutro się
Spotkamy tutaj znów

I tak się trudno rozstać,
I tak się trudno rozstać,
No nawet, jeśli trochę pada,
To niech pada
I tak się trudno rozstać,
I tak się trudno rozstać,
Nas chyba tutaj
Zaczarować musiał deszcz

Na Żoliborzu są ulice takie śliczne,
Takie topole, a w topolach taki wiatr,
Gdy przyjdzie wieczór,
Świecą światła elektryczne,
I tak mi dobrze, jakbym miała osiem lat
Mówisz: "Kochana" Ja ci mówię:
"Mój kochany",
I tak chodzimy i na przełaj
, i na w skos,
A w tej ulicy, która biegnie
Na Bielany,
Jest tyle świateł,
jakby Szopen nucił coś

I tak się trudno rozstać,
I tak się trudno rozstać,
No nawet, jeśli trochę pada,
To niech pada
I tak się trudno rozstać,
I tak się trudno rozstać,
Nas chyba tutaj
Zaczarować musiał deszcz

Ja na początku przez trzy lata
Byłam w Łodzi,
A teraz tutaj mam posadę w AWF,
I byłam sama, potem zaczął
on przychodzić,
Pracuje w radio, muzykalny
jak sam śpiew
Więc z nim piosenki sobie
Czasem różne nucę,
On czasem skrzypce weźmie,
na nich dla mnie gra
A co wieczora na Żoliborz
autobusem,
Do tej topoli, która nas
tak dobrze zna

I tak się trudno rozstać,
I tak się trudno rozstać,
No nawet, jeśli trochę pada,
To niech pada
I tak się trudno rozstać,
I tak się trudno rozstać,
Nas chyba tutaj
Zaczarować musiał deszcz