Czasy te porwał wiatr, kto dwadzieścia ma lat
Jest to dlań świat nieznany
Montmartre w te dawne dni
Był przystrojony w bzy,
Co kwitły pod oknami
Pośród czterech tych ścian,
Choć doskwierał głód nam
Było jak w siódmym niebie
Mieliśmy przecież siebie -
Biedny malarz, a obok niego ja

Cyganeria, Cyganeria -
To tyle co znać szczęścia smak
Cyganeria, Cyganeria -
Nie jedząc, żyjąc byle jak

A w kafejkach był gwar,
Każdy z nas czekał tam
Nim odnajdzie go sława
"Ech, przyjdzie taki czas,
Że swiat doceni nas!" -
Tak bez wahania mawiał
Kiedy zaś w kuchni
Szef coś pozwolił nam zjeść
W zamian za nowe płótno
Niczym było jutro
Grzał nas stary piec,
A ty mówiłeś wiersz

Cyganeria, Cyganeria -
To właśnie twej urody blask
Cyganeria, Cyganeria -
I był geniuszem każdy z nas

Czasem śmiałam się gdy
Całą noc przyszło ci ślęczęć przed sztalugami
Retuszowałeś wciąż
Czy to piersi mej krąg,
Czy bioder moich zarys
Kiedy noc przerwał świt
Był czas na kawy łyk -
To wzywało nas życie
I w przedziwnym zachwycie kochaliśmy się
Nadchodził nowy dzień

Cyganeria, Cyganeria -
To znaczy mieć 20 lat
Cyganeria, Cyganeria -
W kieszeniach naszych hulał wiatr

Gdy zabłąkam się tam -
Adres, numer ten sam,
Ale na tym już koniec
Nie rozpoznaję, nie,
Żadnego z dawnych miejsc
Z młodości mej szalonej
Po schodach wbiegam, lecz
Ślad po pracowni twej zniknął już
Raz na zawsze
Posmutniał w nowej szacie Montmartre stary
I nie kwitną już tam bzy

La Bohème, la Bohème -
Dziś można tylko o tym śnić
"la Bohème", "la Bohème" -
Te słowa dziś nie znaczą nic
La Bohème, la Bohème,
La Bohème, la Bohème,
La Bohème, la