Roy Orbison (ur. 23 kwietnia 1936 w Vernon w Teksasie, zm. 6 grudnia 1988 w Hendersonville w Tennessee) - amerykański piosenkarz i wokalista rockowy związany z gatunkiem rock and roll. Orbison, będąc jednym z pionierów rock and rolla, przyjął zupełnie inny kierunek, niż jego koledzy i konkurenci. Nie posiadając charyzmy scenicznej ani okazałej prezencji, skupił się na stronie muzycznej i tekstowej swych piosenek. Obdarzony ciekawym, operowym głosem, śpiewał miłosne piosenki, stawiając się w pozycji odrzuconego. Łącząc to ze swymi cechami fizycznymi, udało mu się wykreować obraz "sympatycznego przegranego". Największymi przebojami w jego karierze były Running Scared, Crying, In Dreams, It's Over, Dream Baby, Only The Lonely, Candy Man, Mean Woman Blues oraz jego nawiększy hit, a jednocześnie najbardziej rockowa piosenka Oh, Pretty Woman.

Od połowy lat sześćdziesiątych do końca osiemdziesiątych kariera artysty uległa załamaniu. Wydawane albumy nie cieszyły się popularnością. Nie udały się także próby kariery aktorskiej. Na scenę powrócił niespodziewanie, zaproszony do udziału w nagraniach supergrupy folk rockowej Traveling Wilburys,w której obok Boba Dylana, Toma Petty, George'a Harrisona i Jeffa Lynna nagrał znakomicie sprzedający się album. Przypomniany publiczności nagrał nowy solowy album, tym razem bardzo dobrze przyjęty. Odradzającą się karierę artysty przerwała śmierć na zawał serca. .