Rod Stewart (ur. 10 stycznia 1945 Londyn Anglia) - brytyjski piosenkarz rockowy, przedstawiciel takich stylów i gatunków jak hard rock, soft rock, folk rock i country rock, blues rock i pop. Ciepły, aczkolwiek szorstki i charakterystycznie zachrypnięty głos, zdolności interpretacyjne, kompozytorskie i wyjątkowa osobowość sceniczna uczyniła go jednym z najpopularniejszych piosenkarzy drugiej połowy XX wieku.

Stewart zaczął swoja muzyczna karierę we wczesnych latach sześćdziesiątych w ekipie folkowego piosenkarza Wizza Jones, towarzysząc mu w jego europejskiej trasie koncertowej. Ta muzyczna przygoda zakończyła się dla Roda przedwcześnie, gdy w Hiszpanii został aresztowany za włóczęgostwo i deportowany do Anglii. W 1963 dołączył do rytm and bluesowej grupy Jimmy Powell & the Five Dimension, w której śpiewał i grał na harmonijce. Przez następne lata Stewart przechodził z grupy do grupy nigdzie nie zagrzewając miejsca. Dopiero w 1965 gdy dołączył do zespołu Steampacket uśmiechnęło się do niego szczęście. Grupa została zatrudniona jako zespół otwierający koncerty The Rolling Stones i The Walker Brothers w 1965. W 1966 grupa nagrała album, który został wydany dopiero w 1970 gdy Stewart był już znaczną gwiazdą. Gdy grupa rozpadła się w 1967 piosenkarz spróbował swego szczęścia w modnym wówczas repertuarze blesowym. Niedługo potem dołączył do grupy Jeffa Becka. Od tego momentu rozpoczęła się pochód artysty ku sławie. Aczkolwiek grupa istniała tylko trzy lata i nagrała zaledwie dwa albumy, to zdobyła olbrzymia popularności. Po rozstaniu z Beckiem Stewart wraz z Ron Wood przyłączył się do amerykańskiej grupy Cactus, która zmieniła swą nazwę na Small Faces, by wkrótce ja skrócić do The Faces. Choć album grupy pozostały niezauważone, to retrospektywnie należy je uznać za bardzo interesujące. Jeszcze śpiewając w grupie Stewart rozpoczął swoja karierę solową. Pierwszy album sygnowany własnym nazwiskiem ukazał się nieudany i nie wzbudził większego zainteresowania. Drugi poza wielkim przebojem Maggie May, także został niezauważony. Dopiero trzeci album Every Picture Tells a Story stal się wielkim hitem i to po obu stronach Atlantyku. Typowymi dla repertuaru artysty w tym okresie były tak szybkie rockandrollowe piosenki jak i refleksyjne rockowe ballady.

Od tego czasu Stewart pozostał już na stale na szczytach list przebojów, bijąc wszelkie rekordy popularności. Z czasem zaczął odchodzić od rockowych korzeni zmierzając w kierunku soft rocka i muzyki pop. W drogiej połowie lat siedemdziesiątych zaczął adaptować do swej muzyki elementy modnej wówczas muzyki disco, a w latach później nowej fali. Po chwilowej nieobecności na estradach i studiach nagrań, Stewart powrócił do tworzenia muzyki w połowie lat dziewięćdziesiątych z tworząc swój nowy wizerunek, jako dojrzałego, refleksyjnego popowego piosenkarza. Pierwszy nagrany w XXI wieku album artysty - Human, pokazał, ze Stewart nie zamierza rezygnować z kariery, ani nie zakończył artystycznych poszukiwań. Na nowym albumie zaśpiewał szereg tradycyjnych, popowych piosenek, w których wyraźnie słuchać wpływy wokalistyki jazzowej. Piosenkarz znakomicie się sprawdził także i w tym repertuarze.

W 2002, 2003 i 2004 Rod Stewart wydał trzy płyty łączące się tematycznie w serię pt. The Great American Song Book. Są one zbiorem piosenek pochodzących z lat '30 i '40 XX wieku. Piosenki są autorstwa takich sław jak: Irving Berlin, Cole Porter, Frank Sinatra, George Gershwin czy Ira Gershwin. Płyty, tak w Ameryce jak i w Europie, odniosły wielki sukces komercyjny.

Do największych przebojów Roda Stewarta należą Maggie May, You're in My Heart, Young Turks, I'm Losing You, Have I Told You Lately [That I Love You], Downtown Train, Angel, Sailing, Do Ya Think I'm Sexy, Tonight's The Night, Some Guys Have All The Luck, Hot Legs, Baby Jane, Rhythm of My Heart, Tonight I'm Yours [Don't Hurt Me], Forever Young i wiele innych.

W 1994 roku Rod Stewart został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame