Paradise Lost
Brytyjski zespół doom/gothic metalowy z Halifax, założony w 1988 roku. Wymieniany obok Anathemy, Katatonii i My Dying Bride jako pionier gatunku "death/doom metal". Paradise Lost są w zasadzie nieznani w swoim rodzimym kraju, lecz przez wiele lat byli bardzo popularni w wielu krajach Europy - zwłaszcza w Grecji i Niemczech, gdzie osiągnęli status metalowej supergwiazdy. Mimo, iż na ogół nazywa się ich twórcami gothic metalu, w trakcie kariery wiele razy szli w dalekie od metalu kierunki
Brytyjski zespół doom/gothic metalowy z Halifax, założony w 1988 roku. Wymieniany obok Anathemy, Katatonii i My Dying Bride jako pionier gatunku "death/doom metal".
Paradise Lost są w zasadzie nieznani w swoim rodzimym kraju, lecz przez wiele lat byli bardzo popularni w wielu krajach Europy - zwłaszcza w Grecji i Niemczech, gdzie osiągnęli status metalowej supergwiazdy. Mimo, iż na ogół nazywa się ich twórcami gothic metalu, w trakcie kariery wiele razy szli w dalekie od metalu kierunki, często eksperymentując i pracując z producentami parającymi się zupełnie innymi gatunkami muzycznymi.
Dla przykładu Nick Holmes używał w początkach kariery ciężkiego, deathowego growlu (albumy "Lost Paradise" (1990), "Gothic" (1991)). Na płytach "Shades Of God" oraz "Draconian Times" śpiewał już czyściej, nieraz zbliżając się do maniery Jamesa Hetfielda z Metalliki. Z kolei na "One Second" czy "Host" zespół próbował sił w elektronice a'la Depeche Mode, co zraziło wielu starych fanów, ale i przysporzyło całkiem sporą rzeszę nowych.
Skład zespołu: Nick Holmes (wokal), Greg Mackintosh i Aaron Aedy (gitary) oraz Steve Edmonson (bas). Holmes i Machkintosh pełnią również rolę głównych kompozytorów - prawie wszystkie utwory zespołu podpisane są ich nazwiskami. Jedynie pozycja perkusisty zmieniała się na przestrzeni lat: Matthew Archer opuścił zespół w 1994 roku - zastąpił go na tym miejscu Lee Morris. Jednak również on opuścił grupę, w marcu 2004 roku. Kolejnym perkusistą był Jeff Singer, lecz w 2008 roku podzielił los poprzednika. Niecałe pół roku później (za sprawą Jeffa Walkera) na stałe dołączył do zespołu Adrian Erlandsson, wieloletni fan zespołu, który gra(ł) także w kapelach Brujeria, Cradle Of Filth, At The Gates i innych.
W 2007 roku wydano bardzo dobrze przyjęty przez fanów "In Requiem". W tym samym roku wszedł na ekrany "Over The Madness" - dokument Dirana Noubara, który obrazuje wpływ Paradise Lost na scenę gothic metalową.
28 września światło dzienne ujrzało najnowsze dzieło Brytyjczyków "Faith Divides Us, Death Unites Us" wydane nakładem wytwórni Century Media.
Obecny skład:
Nick Holmes - wokal (1988-)
Greg Mackintosh - gitara prowadząca (1988-)
Aaron Aedy - gitara rytmiczna (1988-)
Steve Edmondson - bas (1988-)
Adrian Erlandsson (Nemhain, ex-Cradle of Filth, At the Gates, The Haunted, Code) - perkusja (2009-)
Ważniejsza dyskografia (albumy studyjne długogrające pogrubione):
Lost Paradise (styczeń 1990)
Live Death (VHS, wydane w 2004 na DVD; 1990)
Gothic (marzec 1991)
As I Die (EP; 7.02.1992)
Shades of God (14.07.1992)
Icon (28.09.1993)
Harmony Breaks (VHS; 1994)
Draconian Times (12.06.1995)
One Second (14.07.1997)
The Singles Collection (kompilacja rzadkich utworów; 1997)
One Second Live (VHS; 1999)
Host (21.05.1999)
Believe in Nothing (26.02.2001)
Evolve (DVD; 2002)
Symbol of Life (12.11.2002)
At the BBC (live; 2003)
Paradise Lost (17.03.2005)
In Requiem (21.05.2007)
Over the Madness (DVD; 2007)
The Anatomy of Melancholy (DVD; 2008)
Drown in Darkness - The Early Demos (kompilacja dem; 28.05.2009)
Faith Divides Us - Death Unites Us (28.09.2009)
Draconian Times MMXI (DVD; 07.11.2011)
Tragic Idol (23.04.2012)
The Plague Within (1.06.2015)