Bernard Ładysz (urodzony 24 lipca 1922 w Wilnie), polski śpiewak operowy (bas-baryton), aktor.

W młodości członek Armii Krajowej, dosłużył się stopnia sierżanta. Uczestnik "Akcji Burza" na Wileńszczyźnie, potem zesłany (Kaługa nad Oką, gdzie przebywał w latach 1944-1946). Naukę śpiewu rozpoczął w Wilnie (1940-1941), kontynuował w latach 1946-1948 na studiach wokalnych w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie pod kierunkiem prof. Wacława Filipowicza. Karierę artystyczną rozpoczął w Zespole Reprezentacyjnym Wojska Polskiego. Przez wiele lat (1950-1979) był związany z Warszawską Operą i Teatrem Wielkim w Warszawie. W 1956 r. zwyciężył w konkursie śpiewaczym w Vercelli, gdzie zdobył najwyższą nagrodę "Il primo premio assoluto". Od tego momentu rozpoczęła się jego międzynarodowa kariera. Zaangażował się wtedy do Teatro Massimo w Palermo.

Wspaniały głos basowy o wyjątkowo rozległej skali, wielka muzykalność, wrodzony temperament i talent sceniczny zapewniły mu poczesne miejsce wśród najwybitniejszych śpiewaków. Odnosił sukcesy na wszystkich kontynentach - od Australii przez obie Ameryki po Chiny. Jako pierwszy polski artysta został zaangażowany do partii solowej w kompletnym nagraniu opery przez wielką światową firmę fonograficzną "Columbia" - wystąpił (1959 r.) obok Marii Callas w nagraniu Łucji z Lammermooru pod dyrekcją Tulio Serafina. Columbia zaprosiła potem Ładysza do nagrania całej płyty z ariami operowymi Verdiego i kompozytorów rosyjskich.

Później wielkie role operowe m.in. w operach: Eugeniusz Oniegin, Straszny Dwór, Halka, Faust, Cyrulik sewilski, Don Giovanni, Don Carlos, Nieszpory sycylijskie, Moc przeznaczenia, Aida, Rigoletto, Kniaź Igor, Borys Godunow, Jolanta, Król Roger. Nagrania radiowe i płytowe (w tym dla "Philipsa"), udział w festiwalach, w prapremierze opery Diabły z Loudun oraz w prawykonaniach Pasji i Jutrzni Krzysztofa Pendereckiego. Także w lżejszym repertuarze, np. w partii Tewjego w musicalu Skrzypek na dachu, występy estradowe.

Igor Bełza, wybitny muzykolog, autor kilkunastu monografii poświęconych muzyce polskiej, po występach w Moskwie warszawskiego Teatru Wielkiego, napisał na łamach "Prawdy: "Teatr Wielki dysponuje takimi świetnymi śpiewakami, jak jeden z najlepszych basów świata - Bernard Ładysz".
.