Adam Aston, właściwie Adolf Loewinsohn (ur. 17 września 1902 r. w Warszawie, zm. 10 stycznia 1993 r. w Londynie) – aktor i piosenkarz polski żydowskiego pochodzenia. Śpiewał w języku polskim, hebrajskim i jidysz. Był jednym z najpopularniejszych artystów dwudziestolecia międzywojennego w Polsce.

Ochotnik w wojnie polsko-sowieckiej z 1920 r., brał też czynny udział w bitwie pod Monte Cassino w 1944 r.
Karierę zaczynał w Chórze Warsa, następnie występował jako solista w kabaretach i rewiach Morskie Oko, Stara Banda i Hollywood. Popularność przyniosły mu sentymentalne tanga, m.in. Jesienne róże, Jest jedna jedyna, Każdemu wolno kochać, Serce matki czy To nie była miłość. Był też wykonawcą popularnej po wojnie piosenki Ach, jak przyjemnie. W sumie nagrał około 960 utworów, wziął także udział w Międzynarodowym Konkursie Śpiewaczym Polskiego Radia, zorganizowanym w 1935 r.

Wystąpił w kilku produkcjach filmowych dwudziestolecia międzywojennego, z których najpopularniejszymi były Dwie Joasie z 1935, gdzie wystąpił u boku Jadwigi Smosarskiej, Aleksandra Zelwerowicza i Michała Znicza, oraz Manewry miłosne, również z 1935 r., gdzie zagrał obok Lody Halamy, Toli Mankiewiczówny, Ludwika Sempolińskiego, Miry Zimińskiej i Aleksandra Żabczyńskiego.

W polskiej wersji językowej filmu Top Hat (Panowie w cylindrach) wykonywał piosenkę Cheek to Cheek (polski tytuł W siódmym niebie).

Po wybuchu II wojny światowej występował początkowo z orkiestrą Henryka Warsa we Lwowie, a następnie w prowadzonym przez Feliksa Konarskiego Teatrze Wojskowym II Korpusu gen. Władysława Andersa.

Po wojnie pozostał na emigracji, początkowo w południowoafrykańskim Johannesburgu, a od 1960 r. w Londynie, gdzie mieszkał do końca życia. Po 1960 r. koncertował rzadko. .