Francis Cabrel urodził się w skromnej rodzinie pochodzącej z Friou we Włoszech, jego ojciec był robotnikiem, matka kasjerką. Ma siostrę Matine i brata Filipa.
Nieśmiały młodzieniec słuchając Boba Dylana i jego słynnego przeboju "Like a Rolling Stone" zaczął grać na gitarze i komponować pierwsze piosenki. W wieku 16 lat czuje się muzykiem i śpiewa posenki NeilaYounga, Leonarda Cohena i oczywiście Dylana w oryginale, ale i we własnych tłumaczeniach. Później powie, że gitara pozwalała mu być bardziej interesującym w oczach innych.
Wyrzucony z liceum za brak dyscypliny zaczyna pracować w sklepie obuwniczym i na lokalnych imprezach z grupą "Ray Frank et les Jazzmen", przemianowaną później na "les Gaulois" z powodu wąsów, które nosili jego członkowie. Rzeczywiście w tym czasie Cabrel nosił się jak hipis - długie włosy i wąsy.
W 1974 r. uczestniczył w konkursie piosenki Radio Sud (Radio Południe), podczas którego uczestnicy prezentowli sie przed jury w którym byli m.in. Daniel i Richard Seff. Piosenka Cabrela "Petite Marie" zadedykowna jego żonie Mariette pozwoliła mu zwyciężyć i otwarła drzwi wytwórni CBS.
W 1977 r. w ramach kampani "Nowa Piosenka Francuska" w tej wytwórni ukazał się jego pierwsza płyta "La ville", ale szybko okazało się, że w ramach CBS Cabrel nie może w pełni wyrazić swojej osobowości. Wystąpił w Olimpii. Wygrał nagrodę publiczności podczas festiwalu SPA w Belgii 1978 r.

Discografia

Albumy studyjne
1977 : Les Murs de poussière
1979 : Les Chemins de traverse
1980 : Fragile
1981 : Carte postale
1983 : Quelqu'un de l'intérieur
1985 : Photos de voyages
1989 : Sarbacane
1994 : Samedi soir sur la Terre
1998 : Algo màs de amor
1999 : Hors-saison
2004 : Les Beaux Dégâts

Albumy nagrane podczas koncertów
1984 : Cabrel public
1991 : D'une Ombre à l'autre
2000 : Double Tour
2005 : La Tournée des Bodégas