Jacques Brel (ur. 8 kwietnia 1929 w Schaerbeek - zm. 9 października 1978 w Bobigny we Francji) - belgijski bard, kompozytor, piosenkarz i aktor.

Urodził się i wychowywał się w Schaerbeek, na północnych przedmieściach stolicy Belgii - Brukseli. Po ukończeniu 23 lat wyjechał do Francji, aby poświęcić się karierze muzycznej. Występował w kabaretach i komponował. W 1956 roku nagrał piosenkę Quand on n'a que l'amour, która przyniosła mu powszechną popularność. Występował wspólnie z Maurice'em Chevalierem i Michelem Legrandem. Stał się szeroko znany wśród francuskiej publiczności. Odbył tournée po Europie. Szczyt kariery międzynarodowej osiągnął w latach 60. odwiedzając m. in. kraje za żelazną kurtyną - Związek Radziecki, Polskę.

Śpiewał głównie po francusku i flamandzku. W krajach francuskojęzycznych często uznawany jest za jednego z najlepszych piosenkarzy z kręgu kultury francuskiej. Znany był ze swych tekstów, humorystycznych piosenek (Les bonbons, Le lion, Comment tuer l'amant de sa femme...). Nacjonaliści, urażeni stosunkiem Brela do narodowych przywar Flamandów, zabronili mu występów w wielu miastach rodzinnego kraju.

W 1969 będąc u szczytu powodzenia ogłosił zakończenie kariery muzycznej, poświęcając się jedynie aktorstwu. Ostatnie lata życia chory na raka płuc spędził we francuskiej Polinezji na Markizach, mieszkając na wyspie Hiva Oa.

Tuż przed śmiercią wrócił do Francji i nagrał ostatni pożegnalny album. Został pochowany w Atuona na tym samym cmentarzu, co Paul Gauguin. .