Czas odebrał już i młodość i marzenia,
Które były nam, jak letnia, krótka noc
Świat mój taki mały w tobie iskrzył cały,
Teraz mym wspomnieniom daje moc
Świat mój taki mały w tobie iskrzył cały,
Teraz mym wspomnieniom daje moc
Choć drugi raz nie przeżyjemy już tych lat,
To bez wątpienia serce tęskni, dusza płacze,
Lecz z dłoni nikt już nie powróży, nie wie jak
Szczęśliwie żyć i cieszyć się wciąż z blasku dnia
Pustka wokół nas, same obce twarze,
W chłodnych dłoniach wiatr,
A w duszy tamten żar
Jakże częste noce, gdy serce łopocze,
Jak po locie umęczony ptak
Jakże częste noce, gdy serce łopocze,
Jak po locie umęczony ptak
Choć drugi raz nie przeżyjemy już tych lat,
To bez wątpienia serce tęskni, dusza płacze,
Lecz z dłoni nikt już nie powróży, nie wie jak
Szczęśliwie żyć i cieszyć się wciąż z blasku dnia
Jak cudownie wracać nawet choć na chwilę,
Poodwiedzać w myślach nasze stare dobre dni
Byłaś wtedy kwiatem, całym moim światem,
Dziś po nocach wiernie mi się śnisz
Byłaś wtedy kwiatem, całym moim światem,
Dziś po nocach wiernie mi się śnisz
Choć drugi raz nie przeżyjemy już tych lat,
To bez wątpienia serce tęskni, dusza płacze,
Lecz z dłoni nikt już nie powróży, nie wie jak
Szczęśliwie żyć i cieszyć się wciąż z blasku dnia
Choć drugi raz nie przeżyjemy już tych lat,
To bez wątpienia serce tęskni, dusza płacze,
Lecz z dłoni nikt już nie powróży, nie wie jak
Szczęśliwie żyć i cieszyć się wciąż z blasku dnia
Lecz z dłoni nikt już nie powróży, nie wie jak
Szczęśliwie żyć i cieszyć się wciąż z blasku dnia