Kiedy się wypełniły dni,
I przyszło zginąć latem,
Prosto do nieba czwórkami szli,
Czwórkami szli, czwórkami szli,
Żołnierze z Westerplatte
A lato było piękne tego roku
I tak śpiewali: Ach, to nic,
Że tak bolały rany,
Ach, to nic, że tak bolały rany,
Bo jakże słodko teraz iść,
Bo jakże słodko teraz iść,
Bo jakże słodko teraz iść,
Na te niebiańskie polany
A na ziemi tego roku tyle wrzosu na bukiety,
W Gdańsku staliśmy jak mur,
Gwiżdżąc na szwabską armatę,
Teraz wznosimy się wśród chmur,
Żołnierze z Westerplatte
I ci, co dobry mają wzrok i słuch,
Słyszeli pono,
Jak dudnił w chmurach równy krok,
Morskiego Batalionu
I śpiew słyszano taki:
By słoneczny czas wyzyskać,
Będziemy grzać się w ciepłe dni,
Będziemy grzać się w ciepłe dni,
Na rajskich wrzosowiskach,
Na rajskich wrzosowiskach,
Na rajskich wrzosowiskach
Lecz gdy wiatr zimny będzie dął,
Lecz gdy wiatr zimny będzie dął,
Lecz gdy wiatr zimny będzie dął,
Lecz gdy wiatr zimny będzie dął,
I smutek krążył światem,
W środek Warszawy spłyniemy w dół,
W środek Warszawy spłyniemy w dół,
Żołnierze z Westerplatte