Tak piękne jak światła błysk w kuli szkle,
Spod powiek snu w nocy i za dnia dają znak,
Nim zjawią się, każą jak na czatach stać,
Co chwila znów sprawdzać czas,
Gdy blisko do spotkania
Raz dużo chcą, raz mało tak,
O jakiś ciepły kąt,
O miejsce swe pytają wciąż

Już nie chcą iść pustynią serc bezkresną,
Rzucone nagle w świat już w drodze tęsknią tak,
Pragną, by raz jeszcze dotknąć struny tej,
Struny, co jak przebudzona drgnie

Ukryte jak perły blask w muszli gdzieś,
Ulotne lub wierne nam od lat- moc ich znasz,
Nie dziwi, że odblask ich wystarcza też,
Złudzenia ślad, nawet gdy na jawie sen odpływa,
Choć trudno pojąć wtedy, że
To właśnie koniec jest,
Bo ciągle te uczucia są

I nie chcą iść pustynią serc bezkresną,
Rzucone nagle w świat już w drodze tęsknią tak,
Pragną, by raz jeszcze dotknąć struny tej,
Struny, co jak przebudzona drgnie,
Wyda dźwięk
Czuły dźwięk