Dziewczynkę znam z pewnej wyspy
Jedyna taka wśród nas
I kocha ludzi i morze
I najjaśniejszą jest z gwiazd
Choć czasem świat zda się wrogi
Nie raz cię zrani nie dwa
Lecz blizny także kształtują
Twoje ja
Odmienią cię twoi bliscy
Przeżycia zaś drogę wskażą
I nie da się już zagłuszyć
Cichego głosu w twej duszy
A gdy ten głos zacznie szeptać
Vaiana już blisko masz
Vaiana słuchaj czy już znasz
Swoje ja
Kim jestem
Jestem dziewczyną z motunui
Która kocha oceanu dal
Co woła
A moim ojcem jest odważny wódz
Przodkowie byli odkrywcami mórz
Ich dawny czas powraca znów
I woła
Dzięki mnie jesteśmy dzisiaj tu
Blisko horyzontu
Jestem życiem jestem tym co wciąż
Tak mnie woła
Lecz ten zew nie jest tam w dali gdzieś
Ale we mnie
Jak morza prąd raz
Się budzi raz drzemie
Przy mnie bądź
Przypominaj mi o tym codziennie
I z drogi tej
Nie pozwól zejść
Jestem vaiana