Zapomniałam twoje oczy,

Zapomniałam twoje usta,

Nasza ścieżka pod sosnami stoi pusta

Taka byłam diamentowa,

Taka byłam bursztynowa,

Dziś już nie wiem,

Żebyś kiedyś mnie całował

Może znałam twoje oczy,

Może znałam twoje usta,

Nasza ścieżka pod sosnami stoi pusta

Zapomniałam twoje ręce,

Pogubiłam twoje słowa,

Nie pamiętam, żebyś kiedyś mnie całował

Potem okruch przypomnienia

Odnajduję w jakichś wierszach,

Wtedy, zobacz,

Jestem z wszystkich najsmutniejsza

Jeśli znałam twoje ręce,

Wsłuchiwałam w twoje słowa

Pewnie byłam najładniejsza, kolorowa

No widzisz, no widzisz, co stało się z nami,

Snujemy się teraz innymi drogami

Sam widzisz, sam widzisz,

Zmartwienie się wkradło,

Pod nogi nam prosto upadło

Zapomniałam twoje oczy,

Zapomniałam twoje usta,

Pokazały swoje twarze krzywe lustra

Już nie byłam brylantowa

I nie byłam twoja pierwsza,

Chociaż jestem

Z wszystkich dziewcząt najwierniejsza

Zapomniałam twoje ręce,

Pogubiłam twoje słowa,

Znikła ścieżka najładniejsza, kolorowa