Pytają wszyscy: skąd jesteś i co robisz?
To im wystarczy, że imię jakieś masz
Nie próbuj opowiadać
i mówić im o sobie
Bo zamiast ciebie, oni widzą twarz
Myślałam wtedy,
że nie ma na co czekać
Czas szybko mija,
a życie jedno jest
To nie był łatwy gest!
Mówili, że uciekam
Z biletem w dłoni, w jedną stronę rejs
Co dzień ta sama zabawa się zaczyna
I przypomina dziecinne twoje sny:
Chcesz rozbić taflę szkła,
a ona się ugina
I tam są wszyscy,
a naprzeciw ty
Chcesz rozbić taflę szkła,
a ona się ugina
I tam są wszyscy,
a naprzeciw
Ty
Zostałam sama, więc piszę długie listy
Pieniędzy nie mam,
zbyt mało jeszcze wiem
Poznaję dużo słów,
rozumiem prawie wszystko
A świat wygląda jakby był za szkłem
Gdy obojętnie
mijają mnie przechodnie
Próbuję wierzyć,
że przetrze się ta mgła
Że będę mogła znów
naprawdę czegoś dotknąć
I cud się stanie: zniknie tafla szkła!
Co dzień ta sama zabawa się zaczyna
I przypomina dziecinne twoje sny:
Chcesz rozbić taflę szkła,
a ona się ugina
I tam są wszyscy, a naprzeciw ty
Chcesz rozbić taflę szkła,
a ona się ugina
I tam są wszyscy, a naprzeciw
Ty