Otwartą głowę miał, na wszystkich był otwarty
Mógł gadać cały czas, wymyślać nowe żarty
Sam nie zamykał się, więc inni go zamknęli
W szufladzie noc i dzień,
Wesoły w swojej celi
I serio chyba nikt, tu nie brał go na serio
Nie robił sobie z tego nic,
Zabawę miał niezmierną
Taki właśnie był, nikogo nie udawał
Powagę do kieszeni skrył
I śmiać się nie przestawał
Nie ma wyjścia, zostaje tu
Nie ma wyjścia, zostaje tu
A humor nie opuszczał go,
Nie miewał też humorów
Do serca sobie wziął, rozśmieszać do oporu
Raz uśmiech numer pięć,
Raz uśmiech numer siedem
Gdy wszyscy wokół bawią się,
On też się głośno śmieje
Pewnego razu chciał stąd wyjść,
Decyzji tej był pewien
Przez chwilę choć poważnym być,
Bo chciał rozbawić siebie
Za późno było jednak już,
Więc usiadł i zapłakał
A każdy myślał, że gra znów,
Że to kolejny kawał
Nie ma wyjścia, zostaje tu
Nie ma wyjścia, zostaje tu
Zaprosił się tu sam, sam się o to prosił
I gdyby teraz chciał,
Nikt mu tutaj nie otworzy
Za żartem sypie żart, każdy dzień to scena
On główną role gra, innych ról tu nie ma
Zaprosił się tu sam, sam się o to prosił
I gdyby teraz chciał,
Nikt mu tutaj nie otworzy
Za żartem sypie żart, każdy dzień to scena
On główną role gra, innych ról tu nie ma