Pewien malarz co miłość malowac chciał
Dni i noce bładził wsród barw
Oddał serce swej modelce
Lecz na płótno wciąz wkradał sie bład
Rzucał pedzle i mówił - choć stad
Na francuskiej na francuskiej jest niewielka kawiarenka
Malowanka w smieszne serca co znajduja gubiac się
Na francuskiej kwitna bluzki
Wiatr powiewa jak sukienka suknia modna w dzien pogodny
Suknia strojna w blask i cien
Tu usmiechy jak zagielki przefruwaja nad szklanek brzekiem
Zagłusza słowa wszelkie hałas barw
Na francuskiej jak przed lustrem
Czas zatrzymał sie na chwilke
Z damskiej torby wyjał szminke zmienił wszystko
W srodku dnia
Usmiechnęły sie usta znajome tak
Wstazka Wisły lsniła pod wiatr
A wiatr szepcze - popatrz jeszcze
Malowałes ja noce i dnie
Czy to ona naprawde czy nie?
Na francuskiej cienia łuska
Czyjez oczy czyje usta
Czyje włosy wietrzyk muska
Czyim szeptem szepcze zmierzch?
Na francuskiej na francuskiej
Jest niewielka kawiarenka
Kawiarenka gdzie kelnerka
Najpiekniejsze oczy ma
Na francuskiej jak przed lustrem
Słonce zmienia swe sukienki
Inna suknia dla modelki
Inna suknie miłośc ma