Zobacz jak niewiele i jak wiele było:
Przezroczysta noc… jak cień,
Złotych nitek drżenie
Wtedy jeszcze wszystko,
Co nam się przyśniło
Mogło budzić się… jak dzień
I było spełnieniem
Wołaj mnie tamtym głosem, wołaj mnie Życie,
Nie baw się moim losem, nie baw się Życie,
Daj nam czas i nie drwij i nie kpij z nas Życie,
Usłysz nas, bo masz nas tylko jeden raz
Tyle się pragnęło, tyle się traciło
Własną trasą dzień po dniu jak łupina płynął
Aż w końcu to wszystko,
Wszystko – jednym było
I zabrakło ust… i słów
Oniemiałych chwilą
Wołaj mnie tamtym głosem, wołaj mnie Życie,
Nie baw się moim losem, nie baw się Życie,
Daj nam czas i nie drwij i nie kpij z nas Życie,
Usłysz nas, bo masz nas tylko jeden raz
To nie tak wiele – ale najwięcej,
To nie tak łatwo – jak chciało serce,
To nie tak mocno – ale najmocniej,
To nie tak prosto – ale najprościej
Okruchy postu po karnawale,
Kwiat, który ostygł, to wszystko, ale
Nie takie ładne, a najpiękniejsze,
Nie takie święte – ale najświętsze
To tylko życie, to życie aż