Gdzieś w hotelowym korytarzu krótka chwila
Splecione ręce gdzieś na plaży,oczu błysk
Wysłany w biegu krótki list
Stokrotka śniegu,dobra myśl
To wciąż za mało moje serce,żeby żyć
Uciekaj skoro świt,bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust,braku słów
Uciekaj skoro świt,bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust twych
Deszczowe wtorki,które przyjdą po niedzielach
Kropelka żalu,której winien jesteś ty
Nieprawda,że tak miało być
Że warto w byle pustkę iść
To wciąż za mało moje serce,żeby żyć
Uciekaj skoro świt,bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust,braku słów
Uciekaj skoro świt,bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust twych

Odloty nagłe i wstydliwe,niezabawne
Nic nie wiedzący,a zdradzony pies,czy miś
Żałośnie chuda kwiatów kiść,
I nowa złuda,nowa nić
To wciąż za mało moje serce,żeby żyć
Uciekaj skoro świt,bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust,braku słów
Uciekaj skoro świt,bo potem będzie wstyd
I nie wybaczy nikt chłodu ust twych