Swoich łez, nie chowaj do kapelusza,
Trudno, najwyżej zginą
Swoich snów, nie pakuj gdzieś pod poduszki,
Niech tam, niech sobie płyną
Ale skryj głęboko do szczęścia klucz,
Ale wiedz, że nie masz niczego prócz
Tej małej, złotej skrzynki i już, i już
Swoich spraw, nie chowaj przed sąsiadami,
Trudno, najwyżej skradną
Swoich drzwi przed ludźmi wciąż nie zatrzaskuj,
Trudno, najwyżej wpadną
Ale skryj głęboko do szczęścia klucz,
Ale wiedz, że nie masz niczego prócz
Tej małej, złotej skrzynki i już, i już
Swoich wad, nie chowaj przed kobietami,
Trudno, najwyżej zgadną
Buntów swych nie hamuj, nie duś i nie taj,
Trudno, masz duszę stadną
Ale skryj głęboko do szczęścia klucz,
Ale wiedz, że nie masz niczego prócz
Tej małej, złotej skrzynki i już, i już