Brylantowe i groźne
Błyszczą gwiazdy w przestworze
Z wieczną gwiezdną chorągwią
Noc sprawuje swą straż
A ty biedna dziewczyno w pokoiku na Hożej
Siedzisz sama przy oknie i łkasz
A przyczyna wiadomo jakiś chłopak bezecny
Najpierw miał potem rzucił
Przedtem kochał dziś nie
A ty dalej go kochasz no przypuśćmy powiedzmy
I codziennie go widzisz we śnie
Ale czem jest pokoik na Hożej
I twój smutek i chłopiec i ty
Miliard światów wiruje w przestworze
Mleczne drogi mgławice i mgły
Potem Ziemia jest lądy i morza
A na Ziemi wśród krajów i miast
Skrawek drobny Warszawa i Hoża
Cóż to znaczy wśród planet i gwiazd
Ty codziennie na Hożej
A ja często na Polnej
Siedzę sama przy oknie
I wpatruję się w noc
I podobno jest trzecia
Która mieszka na Solnej
Czwarta piąta tysiączna ach moc
W każdym mieście w Paryżu
W Yokohamie, w Berlinie
Nawet w Tokio, w Kaliszu
W Kopenhadze, czy wiesz
Pęka serce z miłości
Jakiejś biednej dziewczynie
Więc na Hożej tak musi być też
Przeogromne jest niebo i morze
Świat bez miary i kresu gdzieś gna
A maleńki jest pokój na Hożej
Jeszcze mniejsze jest serce i łza
Lecz Ty jeden rozumiesz o Boże
W wielkim blasku gwiaździstych Twych szat
Że ważniejsze jest serce na Hożej
Niż te gwiazdy mgławice i świat