Kiedy wiosna rozkwita w peonie,
Don Badylios z Pepitą na łonie
Don Badylios z Pepitą na łące
Przeżywają miodowe miesiące

Ona go pieści, pełna czułości
I pełna wrażeń swej dzikiej namiętności,
A on leży spokojny jak dziecię
I w ogóle nie myśli o świecie
A on leży spokojny jak dziecię
I w ogóle nie myśli o świecie…

Och, Pepita, Pepita, Pepita,
Jaka z ciebie namiętna kobita!
Och, Pepita, Pepita, Pepita,
Tobie nikt nie da rady i kwita!

Ona go pieści, pełna czułości
I pełna wrażeń swej dzikiej namiętności,
A on leży spokojny jak dziecię
I w ogóle nie myśli o świecie
A on leży spokojny jak dziecię
I w ogóle nie myśli o świecie…

Przeszło lato i nastała zima
Don Badylios już ledwie się trzyma
Don Badylios już więcej nie może,
A z Pepitą wciąż gorzej i gorzej

Ona go pieści, pełna czułości
I pełna wrażeń swej dzikiej namiętności,
A on leży spokojny jak dziecię
I w ogóle nie myśli o świecie
A on leży spokojny jak dziecię
I w ogóle nie myśli o świecie…
Ach, Pepita, Pepita, Pepita,
Jaka z ciebie jest w dechę kobita!
Ach, Pepita, Pepita, Pepita,
Ja przez ciebie wyciągnę kopyta!