Za cichą rzeczułką, w zakątku brzozowym,
Wiosennym zwiastunom niestraszny już chłód
Przypomnę się Bogu życzeniem nienowym,
Przeżegnam i spojrzę z nadzieją na Wschód

Zabarwi się niebo poranną czerwienią
I słońce odwieczne roztoczy swój blask
I ptak białoskrzydły zawiśnie nad ziemią
I Boża Opatrzność rozkwitnie wśród nas

I coś cudownego przeniknie do serca,
Co sensem bytności mej stanie się znów
Odczuję ten spokój i słodycz z dzieciństwa,
Gdy mama w objęciach tuliła do snu

Modlitwa serdeczna wyleje się łzami,
Miłością Chrystusa zaleczy się ból
I dusza przybije do cichej przystani,
Gdzie w Kraju Ojczystym, rodzinny dom mój