Mówiłam tobie już pięćdziesiąt kilka razy,
Żebyś już poszedł sobie, przecież pada deszcz,
To przecie śmieszne takie
stać tak twarz przy twarzy,
To jest naprawdę niesłychanie śmieszna rzecz;

Żeby tak w oczy patrzeć: kto to widział?
Żeby pod deszczem taki niemy film bez słów,
Żeby tak rękę w ręku trzymać: kto to słyszał?
A przecież jutro tutaj się spotkamy znów -

I tak się trudno rozstać,
I tak się trudno rozstać,
No, nawet jeśli trochę pada, to niech pada -

I tak się trudno rozstać,
I tak się trudno rozstać,
Nas chyba tutaj zaczarować musiał deszcz

Na Żoliborzu są ulice takie śliczne,
Takie topole, a w topolach taki wiatr,
Gdy przyjdzie wieczór, świecą światła elektryczne
I tak mi dobrze, jakbym miała osiem lat;

Mówisz: "Kochana!" Ja ci mówię: "Mój kochany!"
I tak chodzimy i na przełaj, i na w skos,
A w tej ulicy, która idzie na Bielany,
Jest tyle świateł, jakby Szopen nucił coś -

I tak się trudno rozstać,
I tak się trudno rozstać,
No, nawet jeśli trochę pada, to niech pada -

I tak się trudno rozstać,
I tak się trudno rozstać,
Nas chyba tutaj zaczarować musiał deszcz

I tak się trudno rozstać,
I tak się trudno rozstać,
No, nawet jeśli trochę pada, to niech pada -

I tak się trudno rozstać,
I tak się trudno rozstać,
Nas chyba tutaj zaczarować musiał deszcz