Zdarzyła się zwyczajna miłość,
Nie w Paryżu, Alabamie, San Francisco
On kochał ją, ot - i wszystko
Historia znana i stara tak, jak świat

Mario, o Mario, o Mario Magdaleno,
Jesteś moim niebem, jesteś moją ziemią!
Mario, o Mario, ty zawsze bądź nadzieją,
Której tak na co dzień zawsze bardzo brak

Zdarzyło się zwyczajne "żegnaj",
Porzuciła, odjechała, cóż - tak wyszło
On został sam, ot - i wszystko
Historia znana i stara tak jak świat

A potem był zwyczajny powrót,
Nie w Paryżu, Alabamie, San Francisco
Znów kochał ją, ot - i wszystko
Historia znana i stara tak jak świat

Mario, o Mario, o Mario Magdaleno,
Jesteś moim niebem, jesteś moją ziemią!
Mario, o Mario, ty zawsze bądź nadzieją,
Której tak na co dzień zawsze bardzo brak

Z historii tej pamiętaj, miła:
Za daleko nie odjeżdżaj, gdy go rzucisz,
Bo - zdarzy się - zechcesz wrócić,
A wtedy właśnie na bilet braknie ci

Mario, o Mario, o Mario Magdaleno,
Jesteś moim niebem, jesteś moją ziemią!
Mario, o Mario, ty zawsze bądź nadzieją,
Której tak na co dzień zawsze bardzo brak

Mario, o Mario, o Mario Magdaleno,
Jesteś moim niebem, jesteś moją ziemią!
Mario, o Mario, ty zawsze bądź nadzieją,
Której tak na co dzień zawsze bardzo brak

Mario, o Mario, o Mario Magdaleno,
Jesteś moim niebem, jesteś moją ziemią!
Mario, o Mario, ty zawsze bądź nadzieją,
Której tak na co dzień zawsze bardzo brak