Samotność zwykle swe granice ma
Zanika pustka, szarość czterech ścian.
Niesforny los chce złączyć drogi dwie,
By odnalazły życia swego cel.
Uczucie, które łączy serca dwa
Choroba duszy, przyciąganie ciał.
Twój każdy ruch wciąż uświadamia mnie
Rozumiem, że to właśnie miłość jest.

Ona jest taka cudowna
Niewinna i słodka.
Gdy Ciebie też spotka
To wtedy już wiesz.
Ona jest taka cudowna
Rozpala i wciąga.
Jak wiara niezłomna
To piękna jest rzecz.

Ona jest taka cudowna
Niewinna i słodka.
Gdy Ciebie też spotka
To wtedy już wiesz.
Ona jest taka cudowna
Rozpala i wciąga.
Jak wiara niezłomna
To piękna jest rzecz.

Ona jest taka cudowna

Kolacja, kino, spacer pośród drzew
Niewinny dotyk i spojrzenie Twe.
Lawina myśli, trudno przyznać się,
Że tego dnia spotkało właśnie mnie.
Uczucie, które łączy serca dwa
Choroba duszy, przyciąganie ciał.
Twój każdy ruch wciąż uświadamia mnie
Rozumiem, że to właśnie miłość jest.

Ona jest taka cudowna
Niewinna i słodka.
Gdy Ciebie też spotka
To wtedy już wiesz.
Ona jest taka cudowna
Rozpala i wciąga.
Jak wiara niezłomna
To piękna jest rzecz.

Ona jest taka cudowna
Niewinna i słodka.
Gdy Ciebie też spotka
To wtedy już wiesz.
Ona jest taka cudowna
Rozpala i wciąga.
Jak wiara niezłomna
To piękna jest rzecz.

Ona jest taka cudowna

Ona jest taka cudowna
Ona jest taka cudowna

Ona jest taka cudowna
Niewinna i słodka.
Gdy Ciebie też spotka
To wtedy już wiesz.
Ona jest taka cudowna
Rozpala i wciąga.
Jak wiara niezłomna
To piękna jest rzecz.

Ona jest taka cudowna