Mówiłeś żeby mieć nadzieję
Choćby i z piasku usypaną
A ja mówiłam, że się zmienię
Na przekór wszystkim twoim planom
W twoich oczach bez koloru
Świat w drugą stronę się obracał
Ty raczej unikałeś sporów
A ja musiałam do nich wracać

Mnie stale wkurzał ten twój spokój
I ciągle chciałam pójść do kina
A ty wolałeś siąść w półmroku
I czytać setny raz Tuwima
Ty całe życie miałeś pewność
A ja się śmiałam z niej przez lata
A dziś dziurawą mam codzienność
I nie potrafię jej załatać


Mówiłeś zadbaj o marzenia
Przypnij je wszystkie do sukienki
Po kilku wiosnach i jesieniach
Będą w zasięgu twojej reki
Pamiętam świat twój czarno-biały
I te żelazne twoje nerwy
Ty miałeś na nas jakieś plany
A ja mieszałam w nich bez przerwy

Ty całe życie miałeś pewność
A ja się śmiałam z niej przez lata
A dziś dziurawą mam codzienność
I nie potrafię jej załatać

Mnie stale wkurzał ten twój spokój
I ciągle chciałam pójść do kina
A dziś dziurawą mam codzienność
I nie potrafię jej załatać