W brudnym świcie smutnych miast Pełnym wiatrów bezlitosnych Mignie czasem twoja twarz Jak niepewne tchnienie wiosny W przystankowy zmięty tłum Jakby cisnął ktoś dla żartu Bzu białego bukiet lub Same najszczęśliwsze karty Matką głupich cię nazwali nadziejo Ludzie podli ludzie mali nadziejo Choć się z ciebie natrząsają głośno śmieją Ty nas jedna nie opuszczaj nadziejo Prowadź nas nadziejo W ciemny czas nadziejo W mrocznej mgle wyczaruj Iskrę wiary Gdy fałszywych fanfar dźwięk Zgaśnie w dali tak jak żagiel I wypełni głuchy jęk Zakamarki duszy nagie Gdy już tylko walić w mur Z dziką pasją pozostaje Nie rozpaczaj odłóż sznur Ona istnieć nie przestaje Matką głupich cię nazwali nadziejo Ludzie podli ludzie mali nadziejo Choć się z ciebie natrząsają głośno śmieją Ty nas jedna nie opuszczaj nadziejo Prowadź nas nadziejo W ciemny czas nadziejo W mrocznej mgle wyczaruj Iskrę wiary