Własne – Grzesio w czepku urodzony

Trochę jeszcze o Grzesiu...🙂 Grzesio w czepku urodzony. Jeszcze w brzuchu matki będąc Już wygodnie się układał. Będzie to szczęścia brzdąc- Tak mówił lekarz, gdy ciążę badał. Gdy ujrzał Grzesio światło Już wtedy podjął decyzję- Żegnaj na zawsze matko, Dorosnę gdy smoczek wygryzę. Jako dziecko oddawał się szaleństwu Pijąc wszystko co mu podano. Przed niczym nie czuł wstrętu. W gazetach o nim pisano. Dzięki szerokiemu gardłu Znany stał się w świecie Lecz złoto zmieniło się w marmur. Zwyczajne on teraz życie plecie. Nie zhańbił się żadną pracą. Wszystko na tacy miał podane. Bo każdy chciał zobaczyć to gardło, Co wytrzymało wszystko weń wlane. Z czasem zmniejszało się grono Zainteresowanych Grzesia wyczynami. Bo też i on już sławą nie płonął. Pijąc tylko trunki ze znanymi mu procentami. Nie narzekał jednak na klakę publiki Nadal żądnej jego osoby. Bo tylko on potrafił robić uniki I znał ominięcia zapłaty sposoby. Już po latach wspominali Grzesia niektóre wyczyny, Gdy przy stole zasiadali I pili… i pili… i pili. Kiedyś zmusiła ich sytuacja Do zapłacenia wysokiego rachunku. Grzesio wtedy wczuł się w akcję. Krzyczał-to jest rabunek, ratunku! Cała sala wtedy ujęła się za nim Rozpoznając tę twarz znajomą- My się złożymy na zapłatę zanim Niezdrowe emocje zapłoną. Innym znów razem, gdy zabrakło kasy Ktoś Grzesia poznał na ulicy. Tyś się wyróżnił z tłumu masy- Mam tu dla ciebie coś z polskiej mennicy. Jak oni to wspomnieli, prawie płakali. Przecież wtedy tyle było picia, Że prawie na śmierć się zachlali. A drugie tyle zostało do spożycia. Długo mówiono o korzyści z Grzesia. Długo wyliczano jego zasługi. A on nie porzucił żadnego kolesia. Choć mógłby za jego długi. I nie wiadomo dlaczego. I nie wiadomo dlaczego taka łaska. Lecz wiadomo, że Grzesia jednego W czepku przywiozła kolaska.