....my immortal... Jestem zmęczona trwaniem tu Stłumiona przez wszystkie me dziecięce lęki I jeżeli musisz odejść Pragnę, byś po prostu odszedł Ponieważ Twoja obecność wciąż tu ciąży I nie zostawi mnie w spokoju Te rany zdają się nie goić Ten ból jest po prostu zbyt prawdziwy Tego jest tak wiele, że czas nie możesz wszystkiego wymazać Gdybyś płakał, otarłabym każdą z Twoich łez Gdybyś krzyczał, walczyłabym z każdym z Twoich lęków I przez te wszystkie lata trzymałam Cię za dłoń Jednak Ty wciąż masz mnie całą Zwykłeś mnie urzekać Swym niesamowitym blaskiem Ale teraz jestem związana przez życie, które pozostawiłeś Twoja twarz nawiedza, niegdyś moje najprzyjemniejsze sny Twój głos wypędził ze mnie cały rozsądek Te rany zdają się nie goić Ten ból jest po prostu zbyt prawdziwy Tego jest tak wiele, że czas nie możesz wszystkiego wymazać Gdybyś płakał, otarłabym każdą z Twoich łez Gdybyś krzyczał, walczyłabym z każdym z Twoich lęków I przez te wszystkie lata trzymałam Cię za dłoń Jednak Ty wciąż masz mnie całą Tak mocno próbowałam wmówić sobie, że odszedłeś I chociaż wciąż jesteś ze mną Przez cały czas byłam samotna Gdybyś płakał, otarłabym każdą z Twoich łez Gdybyś krzyczał, walczyłabym z każdym z Twoich lęków I przez te wszystkie lata trzymałam Cię za dłoń Jednak Ty wciąż masz mnie całą