To było tak jak zaćmienie słońca w sercu
Przestała naraz widzieć mnie
To było tak jak trzęsienie ziemi w Peru
Przestała naraz słyszeć mnie
To było tak
Jak o latarnię morską
Rozbija się wędrowny ptak
W najgłębszą ciemność strącił mnie
Największy blask
Tango żałobny śpiew jak po szarańczy
Tango to smutna myśl którą się tańczy
Z kulą u nogi przeklętej pamięci
Z nożem co w plecach aż do rękojeści
Z obłędem co w oczach się nie mieści
Tango żałobny śpiew jak po szarańczy
Tango to smutna myśl którą się tańczy
Z kulą u nogi przeklętej pamięci
Z nożem co w plecach aż do rękojeści
Z obłędem co w oczach się nie mieści
Niech będzie tak że zaćmienie zawsze będzie
Nie wyjdzie słońce dla mnie już
Niech będzie tak że trzęsienie ziemi wszędzie
Zaginął wszędzie po mnie słuch
Niech będzie tak
Bo ja nie żyję wcale
Bo duchem ptaka stał się ptak
W najgłębszej nocy tańczę do czarnego dnia
Tango żałobny śpiew jak po szarańczy
Tango to smutna myśl którą się tańczy
Z kulą u nogi przeklętej pamięci
Z nożem co w plecach aż do rękojeści
Z obłędem co w oczach się nie mieści
Tango żałobny śpiew jak po szarańczy
Tango to smutna myśl którą się tańczy
Z kulą u nogi przeklętej pamięci
Z nożem co w plecach aż do rękojeści
Z obłędem co w oczach się nie mieści