Dopókiśmy młodzi i sercem, i duszą,
Nie wiemy, jak cenić ten skarb,
Dopiero gdy włosy się srebrem przyprószą,
Widzimy, co skarb ten był wart
Żałujemy tych dni, a po nocach się śni
Jedna prawda, a prawda ta brzmi:

Że srebro i złoto to nic,
Chodzi o to, by młodym być i więcej nic,
Nie rozgłos, nie sława, nie stroje, zabawa,
Lecz młodym być i więcej nic
A jeszcze do tego mieć kogoś bliskiego
I kochać go, i więcej nic,
Najbiedniejszym być, najskromniejszym być,
Ale mieć przed sobą świat,
Zakochanym być i kochanym być,
I mieć wciąż dwadzieścia lat

Choć młodość jest często i smutna, i trudna,
To nic, nie narzekaj na los,
Po latach zrozumiesz, że młodość jest cudna,
Pomimo twych zmartwień i trosk
Więc korzystaj z tych lat, dzień i noc o tym myśl
I pamiętaj, pamiętaj od dziś:

Że srebro i złoto to nic,
Chodzi o to, by młodym być i więcej nic,
Nie rozgłos, nie sława, nie stroje, zabawa,
Lecz młodym być i więcej nic
A jeszcze do tego mieć kogoś bliskiego
I kochać go, i więcej nic,
Najbiedniejszym być, najskromniejszym być,
Ale mieć przed sobą świat,
Zakochanym być i kochanym być,
I mieć wciąż dwadzieścia lat

Właściwie już cała piosenka skończona,
Lecz jeszcze powtórzę ją raz
Spytacie: „A po co?” – bo chcę, aby ona
Została i żyła wśród was
Żeby każdy ją znał i powtarzał od dziś,
I zrozumiał zawartą w niej myśl:

Że srebro i złoto to nic,
Chodzi o to, by młodym być i więcej nic,
Nie rozgłos, nie sława, nie stroje, zabawa,
Lecz młodym być i więcej nic
A jeszcze do tego mieć kogoś bliskiego
I kochać go, i więcej nic,
Najbiedniejszym być, najskromniejszym być,
Ale mieć przed sobą świat,
Zakochanym być i kochanym być,
I mieć wciąż dwadzieścia lat