W pewnym mieście,
Co leży gdzieś tam,
Między Szklarską Porębą, a Gdynią
Mieszkał pan, co się cieszył wśród dam,
Zasłużenie najgorszą opinią

Trudno, by się doszukać w nim zalet,
Za to wady rozwijał wytrwale,
Więc dziewczęta nie kryły też wcale,
Co myślą o takim jak on

Mówiły mu, że łotr,
Mówiły mu, że drań,
Że takie byle, co
Że tylko ręką machnąć nań

Mówiły mu idź stąd!
Mówiły mu, ach ty!
Mówiły raz i sto,
Przez tyle, tyle dni

Choć się trudno spodziewać po łotrze,
Że coś z prawdy do niego dotrze,
Że przeczuje, co jest w tym na dnie,
Że zrozumie, że wszystko już wie

Mówiły mu idź stąd!
Mówiły mu, ach ty!
Mówiły raz i sto,
Przez tyle, tyle dni

Trzeba sił, żeby zmienić ten świat,
Skąd dziewczyna ma wziąć tyle siły
Słowa prawdy mówione od lat,
Może nawet, by go odmieniły

Tylko, że on tak
W oczy mi patrzył,
Że robiło się jakoś inaczej
I te słowa, co miały coś znaczyć,
To nagle znaczyły nie to

Mówiły mu, że łotr,
Mówiły mu, że drań,
Że takie byle, co
Że tylko ręką machnąć nań

Mówiły mu, idź stąd!
Mówiły mu, ach ty!
Mówiły raz i sto,
Przez tyle, tyle dni

I kto, by się spodziewał po łotrze,
Że coś z prawdy do niego dotrze,
Że poczuje, co jest w tym na dnie,
Że zrozumie, a z resztą, kto wie

Mówiły mu, idź stąd!
Mówiły mu, ach ty!
I się zmieniło coś
I sens w tym dumny był

Mówiły mu, że łotr,
Mówiły mu, że drań,
Że takie byle, co
Że tylko ręką machnąć nań

Pa pa pa pa pa paj,
Pa pa pa pa pa paj,
Pa pa pa pa pa paj,
Pa pa pa pa paj,
Pa pa pa pa pa paj,
Pa pa pa pa pa paj…