Marek Grechuta – Ocalić od zapomnienia | Tekst piosenki, tłumaczenie, tekstowo i teledysk

Ile razem dróg przebytych?
Ile ścieżek przedeptanych?
Ile deszczów, ile śniegów
wiszących nad latarniami?

Ile listów, ile rozstań,
ciężkich godzin w miastach wielu?
I znów upór, żeby powstać,
i znów iść i dojść do celu.

Ile w trudzie nieustannym
wspólnych zmartwień, wspólnych dążeń?
Ile chlebów rozkrajanych?
Pocałunków? Schodów? Książek?

Oczy twe jak piękne świece,
a w sercu źródło promienia,
Więc ja chciałbym twoje serce
ocalić od zapomnienia.

U twych ramion płaszcz powisa
krzykliwy, z leśnego ptactwa,
Długi przez cały korytarz,
przez podwórze, aż gdzie gwiazda Wenus

A tyś lot i górność chmur,
blask wody i kamienia.
Chciałbym oczu twoich chmurność
ocalić od zapomnienia.

How many routes flown together?
How many tracks przedeptanych?
How much rain as snow
lanterns hanging over?

How many letters as breakups,
heavy-duty hours in many cities?
Again persistence to develop,
and again to go and get to your destination.

How in the effort to constantly
common concern, common aspirations?
How many loaves rozkrajanych?
Kisses? Steps? Books?

Your eyes are beautiful candles,
in the heart of the source radius,
So I would like your heart
save from oblivion.

In your arms coat Powis
eagle, the forest bird
Throughout the long corridor,
the yard, where a star to Venus

And you fly and pathos clouds
water and stone glow.
I want your eyes chmurność
save from oblivion.