Tak, przyznaję, że paskudna kiedyś byłam
- - - -
Nazywano często nawet wiedźmą mnie
- - - -
Lecz od dzisiaj twierdzę, że
Na lepsze zmieniam się
Znalazłam promyk światła, tu na dnie
- - - -
Tu, tak!
- - - -
Bo na szczęście odrobinę magii znałam
Talent mam, gdy o te rzeczy chodzi, wiesz
I przydaje się ten dar
Bo zwykle rzucam czar
Kiedy nieszczęśnikom pomoc pragnę nieść
Żałosne
- - - -
Bo, problemy, dusz to!
I ból
I strach,
Ta chce być znów szczuplejsza
Ten dziewczynę pragnie mieć
Czy im pomagam?
- - - -
Cały czas
- - - -
Och, jak pochłania mnie to!
Bo żal mi dusz,
Które stojąc przy mym kotle o zaklęcia proszą mnie
Więc pomagam im i już
Raz na moją prośbę płać
Dusza nic nie mogła dać
Jasne, że na karę się skazało ją
- - - -
Choć wpłynęło parę skarg
Ja jestem święta, to nie żart!
- - - -
Kto nie wierzy, ten robi błąd!
- - - -
Mężczyźni tam nie lubią trajkotania
Plotkarstwo ich właściwie nudzi dość
Oczekuje się od pań żeby oszczędzały krtań
Lepiej milczeć niż bez sensu palnąć coś
Daj spokój!
Nie licz na wrażenie konwersacji
Zamkniętą przy mężczyźnie trzymaj twarz
Bo gdy milczysz w tedy on
Sam uderza w czuły ton
I widzisz, że go nagle w garści masz
No chodź tu !
Duszo biedna już chodź,
Nie bój się, uczyń to
Bo nie wiele mam już czasu,
A o cenę nie martw się, jest niska tylko głos
Och zrób duszyczko ten krok
Bo wiedz że to
Gdy przez most się pragniesz dostać
Na wyśniony drugi brzeg
Musisz zawsze płacić myto,
Masz cyrograf podpisz się
Teraz chłopcy wreszcie mam jej głos
Największe szczęście to
- - - -
To był najlepszy mój krok!