Kto przysłonił te księżyce nad dachami mądrą głowę miał
Chciał by żony całowały sie z mężami nie wpadały
Mój kochany w szał
Po co biegniesz za księżycem w dal na łowy
Gdy masz w domu kwiat
Wiernym ludziom serca błyszcza jak podkowy
A złym ludziom czarno kwitnie sad
Uplote ci złoty kołacz z moich złocistych promieni
Juz ty sie człowieku nie kołacz
Niech ci się na dobre odmieni
Ja twoje bóle utule otworzę ci niebo snów
Ja swoje żale oddale wróć ze tu
Pora juz siadac do stołu czas już do Boga biec
I nasze serca uciszyc w blasku świec
Ucisz sece ucisz serce
W białym swietle szabasowych świec
Ucisz serce ucisz serce jedno z tylu jedno z tylu serc
Wielki Panie winorośli Stworzycielu gwiazd
Prosza dzieci i dorosli nie zapomnij nie zapomnij nas
Ty co gładzisz oceany i prowadzisz w dal bezpieczną
Spojrzyj też na nasze rany na kołyskę i miasteczko
Rozesłano juz kobierca w białym swietle szabasowych swiec
Ucisz serce ucisz serce jedno z tylu serc
Ty co złocisz łany zboża bielisz mąki pył
Od pozaru i od noza chron nas z całych sił
Daj nam rodzić sie w pokoju
I umierac w noc serdeczną
Woda z królewskiego zdroju
Pobłogosław to miasteczko
Ucisz serce ucisz serce
W białym swietle szabasowych świec
Ucisz serce ucisz serce
Czarne gwiazdy serc