On był samotny, jej było źle,
Gdzieś w Internecie poznali się
On się zakochał ze samych zdjęć, bo tam rusałka,
Dziewczę na pięć
Szczęka mu spadła aż pod sam stół,
Dał jej komentarz dziesięć i pół
A kiedy w końcu spotkali się, on jej nie poznał,
Dlatego że

Rapapara, rapapara, miała ryja jak kopara
Rapapara, rapapara, miała ryja jak kopara

On chciał zakochać się z całych sił,
Lecz ciągle widział ten wielki ryj
W łóżku i w pracy,
Noce i dnie z hipopotamem kojarzył się

Rapapara, rapapara, miała ryja jak kopara
Rapapara, rapapara, miała ryja jak kopara

A w końcu przyszedł zimowy czas,
Śniegu nasypało aż po pas
Gdy on do pracy wyruszyć chciał, ujrzał,
Że w śniegu ugrzązł mu Star
Płacząc przeklinał parszywy los,
Wtedy "pomogę" usłyszał głos
I kiedy w Starze zarzucał bieg,
To ona ryjem spychała śnieg

Rapapara, rapapara i tym ryjem jak kopara
Rapapara, rapapara, odkopała chłopu Stara

Więc przyznaj się teraz, przyznaj się sam
Śmiałeś się z ryja, śmiałeś jak cham
I brałeś do ręki sękaty kij
I plułeś, i szczułeś ten wielki ryj
Lecz karty rozdaje parszywy los
I ryj bywa cenny jak złota stos
A więc nie śmiejcie się z cudzych wad
Bo one mogą zbawić wasz świat

Rapapara, rapapara, nawet morda jak kopara;
Rapapara, rapapara, zasługuje na browara!

Rapapara, rapapara, nawet morda jak kopara;
Rapapara, rapapara, zasługuje na browara!

Hej, hej hej, hej, hej

Hej, hej hej, hej, hej

Hej, hej hej, hej, hej

Hej, hej hej!