San Francisco – Krzysztof Krawczyk (Tekst)

Tak tu pięknie miało być, że nie warto było
śnić
O podróży, której kres, San Francisco
Aż gdy kiedyś młody tłum, chciał się wyrwać
z
Tego
snu
To zamknięto drogę mu do San Francisco
Golden Gate w marcowej mgle, znad Wisły sen
Rozpłynął się w dali marzeń młodości
Golden Gate utonął we mgle jak film sprzed
lat
Utracił swe barwy, a dla nas pozostał snem
Gdzie są dzieci z tamtych lat, które chciały
Stroić
świat
W Kwiaty co wyrosły tam, San Francisco
Most nad rzeką zmartwień lśni i opadły
wszystkie łzy
Po co jechać więc aż tak, do San Francisco
Golden Gate w marcowej mgle, znad Wisły sen
Rozpłynął się w dali marzeń młodości
Golden Gate utonął we mgle jak film
sprzed lat
Utracił swe barwy, a dla nas pozostał snem
Po co jechać gdzieś tam, kiedy los nam dziś
da
Skrawek marzeń sprzed lat, z nich wyrośnie
znów kwiat
Golden Gate w marcowej mgle, znad Wisły sen
Rozpłynął się w dali marzeń młodości
Golden Gate utonął we mgle jak film
sprzed lat
Utracił swe barwy, a dla nas pozostał snem