"Psalm stojących w kolejce" z 1980 lub 1981 roku, tak obrazowo i trafnie oddawał ówczesną szarą rzeczywistość, rzeczywistość kolejkową. Nie było wiadomo, za czym, co rzucą, czy coś dostanie się. Widząc kolejkę, stawało się i czekało, po mięso, po kawę, po pieluchy. Jak pięknie to wyśpiewała Krystyna Prońko słowami Ernesta Brylla, były to kolejki po szarość, kolejki na starość, kolejki, które kosztowały nasze żony, matki, babcie, i nas samych, zmęczenie, z których przynosiliśmy do domu kamienne zwątpienie...Dzięki za podkład http://ising.pl/zuzaannasolawa 🙂 Tak sobie zawyłam, żeby tę dzisiejszą szarość i zwątpienie..zagłuszyć..!