** **

Na zboczach hołd bioły śniyg blynduje,
I niytkniyty szłapom trwo
Królystwo samotnyj duszy,
A królowom żech je jo
Posympny wiater na strunach burzy w syrcu gro
Choć opiyrom się, psińco mi z tego…

Niech niy wiy nikt,
Nie zdradzej nic
Żodnych uczuć,
Terozki tak mosz żyć
Bez słów, bez snów,
Płaczkom nie dej się
Lecz świat już wiy!

Mom tyn szwung!
Mom tyn szwung!
Rozpola to co się tli
Mom tyn szwung!
Mom tyn szwung!
Wyleza, drzwiyrzami trzasna ci!
Wsziskim wbrew,
Jo tyn gyst wom dom!
Burzo, nie nerwuj się!
Od lot coś w objyncia zimniska mie pcho

**
Tam kajś furt coś wielgie,
Swoja srogość traci w mig
Downy lynk co ściskoł gardło,
Łoroz cołkiym znik!
Zobocza dziś czy sił mom doś,
Co by wlyź na szczyt, odmiynić los
I wylyź zza krat, jak wolny ptok
No toć!

Mom tyn szwung!
Mom tyn szwung!
Mój jest wiater, okiyłznom śniyg
Mom tyn szwung!
Mom tyn szwung!
Ni ma płaczków, za to je śmiych!
Wreszcie jo,
Pozostawia flek!
Burzo nie nerwuj się!
* * * * *
Moc moij władzy lodym spado dziś na świat
A dusza moja wiater niesie sam do góry w skrach
I myśl luft tnie jak jaki kryształowy miecz
Niy pójda nazot dyć
Niy kukna nigdy wstecz!

Mom tyn szwung!
Mom tyn szwung!
Z nowom zorzom stana se
Mom tyn szwung!
Mom tyn szwung!
Już ni ma tamtyj mie!
Oto jo!
Słońce rada mom!
Nie nerwujcie się!
Od lot coś w objyncia zimniska mie pcho