Anna Bil

"Frien­ds are an­gels who lift us to our feet when our win­gs ha­ve troub­le re­mem­be­ring how to fly. "



Death is not the greatest loss in life. The greatest? loss is what dies inside while still alive. Never surrender.
You can spend minutes, hours, days, weeks, or even months over-analyzing a situation; trying to put the pieces together, justifying what could've, would've happened... or you can just leave the pieces on the floor and move the fuck on.
I know it seems hard sometimes but remember one thing. Through every dark night, there's a bright day after that. So no matter how hard it get, stick your chest out, keep ya head up... and handle it.
Reality is wrong, dreams are for real.
They got money for wars but can't feed poor.
You gotta keep your sense of humor. You gotta be able to smile through all this bullshit.
When you want to succeed as bad you want to breathe, then you’ll be successful
Pain is temporary. It may last a minute, or an hour, or a day, or a year, but eventually it will subside and something else will take its place.


Jes­tem jeszcze za­kocha­na resztka­mi bez­sensow­nej miłości i jest mi tak cho­ler­nie smut­no te­raz, że chcę to ko­muś po­wie­dzieć. To mu­si być ktoś zu­pełnie ob­cy, kto nie może mnie zranić. Kocham życie, przy­jacielu, i na­wet wte­dy, kiedy zra­niło mnie tak bar­dzo, że przez krótką chwilę zap­ragnęłam um­rzeć, na­wet wte­dy nie po­pełniłam zdrady. Le­piej żeby mnie niena­widzi­li ta­kim, ja­ki jes­tem, niż kocha­li ko­goś, kim nig­dy nie będę. Będę cię kochać do końca życia. A jeżeli jest coś po­tem, będę cię kochać także po śmier­ci. Czy mnie rozumiesz? Czy wszys­tko po­zos­ta­nie tak sa­mo, kiedy mnie już nie będzie? Czy książki od­wykną od do­tyku moich rąk, czy suk­nie za­pomną o za­pachu mo­jego ciała? A ludzie? Przez chwilę będą mówić o mnie,ie ma dru­giego człowieka ta­kiego jak ty. Jes­teś je­dyny w swoim rodza­ju i wyjątko­wy, całko­wicie ory­ginal­ny i niepow­tarzal­ny. Nie wie­rzysz w to, ale nap­rawdę nie ma
żad­ne­go dru­giego ta­kiego jak ty.

Chce­my być obec­ni w życiu in­nych ludzi, w ich roz­mo­wach, myślach, marze­niach, pla­nach. Chce­my czuć się pot­rzeb­ni i zauważani. A może po pros­tu boimy się, że nikt nie zauważy naszej nieobecności.

Jeśli chcesz uj­rzeć coś war­tościowe­go, nie pod­noś głowy, nie szu­kaj te­go na piedes­tałach. Praw­dzi­we pe­rełki uk­ry­te są wśród kurzu i spo­wite mgłą zapomnienia.


"-Wiesz tak doszłam do wniosku, że w pomarańczowym źle się czuję.. - Mademoiselle to nie pokaz mody choć nadajesz się na modelkę.. - Co chcesz? -Nic.. - Kuba za dobrze Cię znam. - Zrobisz mi kawę? -Byłeś w środku i sam nie mogłeś zrobić sobie? -Nikt nie robi tak dobrej kawy jak Ty.. - Nie rób tych oczu kota ze Shreka bo wyglądasz jak zbity mops.. - Prooooszę... - Ostatni raz Ci ją zrobię.. -Dziękuję 🙂 - I nie używaj na mnie tych swoich sztuczek bo nic Ci nie dadzą.. - eee...yyyy...mmmmm... - tak Kuba to są samogłoski... w końcu się czegoś nauczyłeś.. -Wreda - Do usług"


''Zrań mnie prawdą,ale nigdy nie pocieszaj kłamstwem ... '' ;
"Udając kogoś kim nie jesteś, jesteś jedynie nieudaną kopią osoby którą pragniesz być."