Biełyje rozy – Jurij Szatunov (Tekst)

Niemnogo tiepleje za stieklom
No w złyje morozy,
Wchożu w eti dwieri słowno
W sad ijulskich cwietow,
Ja ich tak choczu sogriet’ tiepłom
No biełyje rozy,
U wsiech na głazach ja celowat
I gładit’ gotow
Ja ich tak choczu sogriet’ tiepłom
No biełyje rozy, /
U wsiech na głazach ja celowat
I gładit’ gotow
Biełyje rozy, biełyje rozy
Biezzaszczitny szypy,
Czto s nimi sdiełał snieg i morozy,
Lod witrin gołubych,
Ludi ukrasiat wami swoj prazdnik
Lisz na nieskolko dniej,
I ostawlajut was umirat’ na biełom
Chołodnom oknie
A ludi unosiat was domoj i wieczerom pozdnim
Pust’ prazdnicznyj swiet napołnit
W mig wsie okna dworow
Kto wydumał was rasti zimoj,
O biełyje rozy?
I w mir uwodit’ żestokich wjug,
Chołodnych wietrow?
Kto wydumał was rasti zimoj,
O biełyje rozy?
I w mir uwodit’ żestokich wjug,
Chołodnych wietrow?
Kto wydumał was rasti zimoj,
O biełyje rozy?
I w mir uwodit’ żestokich wjug,
Chołodnych wietrow?
Biełyje rozy, biełyje rozy,
Biezzaszczitny szypy,
Czto s nimi sdiełał snieg i morozy,
Lod witrin gołubych,
Ludi ukrasiat wami swoj prazdnik
Lisz na nieskolko dniej,
I ostawlajut was umirat’ na biełom
Chołodnom oknie