Siedem dziewcząt z Albatrosa, Tyś jedyna
Dziś pozostał mi po Tobie, smutek, żal
Miałaś wtedy siedemnaście lat dziewczyno
W Augustowie pierwszy raz ujrzałem Cię
A na imię miałaś właśnie Beata
Piękne imię, musisz przyznać, miła ma
Zabierałem ją co dzień na fregatę
By miłością swa upajała mnie
Minął dzionek, słońce zaszło za jeziorem
I fregaty kontur ukrył się za mgłą
Na fregacie byliśmy wciąż sami
A na brzegu ktoś nucił piosnkę tę
Juz od dawna Ciebie nie widziałem
Tak mi smutno jest bez Ciebie, tak mi źle
Lecz myślę, że kiedyś się spotkamy
W Augustowie, nad Neckiem, w białe dnie
Te wspomnienia w mej pamięci pozostaną
I na zawsze schowam w sercu je
Jestem Beatko zakochany
Pragnę z Tobą jeszcze spotkać się