Choć nie wiem, kto to jest,
I nie wiem, skąd go znam,
Czasem spotyka mnie,
Jesienny śmieszny pan
Parasol wielki ma
I zmartwień trochę też
Przez pusty idzie park,
W czerwony liści deszcz
Lecz gdy ostatni liść,
Ze smutnych spadnie drzew
On razem z białą mgłą,
Rozpływa się
Gdy park pożółknie znów,
Powróci znowu tam
Jesieni szukać barw,
Jesienny śmieszny pan
A wtedy spotkam go
I pójdę z nim przez park,
On będzie blisko tak,
Mych rąk, mych warg!
Gdy park pożółknie znów
I biała wzejdzie mgła,
Będziemy razem szli:
Jesienny pan i ja
A wtedy spotkam go
I pójdę z nim przez park,
On będzie blisko tak,
Mych rąk, mych warg!
Gdy park pożółknie znów
I biała wzejdzie mgła,
Będziemy razem szli:
Jesienny pan i ja