Pa pa pa pa ra pa pa pa pa ra
Pa pa pa pa ra pa pa pa pa
Pa pa pa pa ra pa pa pa pa ra
Pa pa pa, la la la la la la la la la
Niby nic, a tak to się zaczęło,
niby nic, zwyczajne pa pa pa
Jest w orkiestrach dętych jakaś siła,
bo to było tak:
Babcia stała na balkonie,
dołem dziadek defilował,
ledwie go ujrzała, nieomal zemdlała:
skrapiać trzeba było skronie
Dziadek z miejsca zmylił nogę,
pojął: czas rozpocząć dzieło!
Stanął pod balkonem,
huknął jej puzonem,
no i tak to się zaczęło
Pa pa pa pa ra pa pa pa pa ra
Pa pa pa pa ra pa pa pa pa
Pa pa pa pa ra pa pa pa pa ra
Pa pa pa, la la la la la la la la la
Niby nic, a tak to się zaczęło,
niby nic, zwyczajne pa pa pa
Jest w orkiestrach dętych jakaś siła,
bo znów było tak:
Mama stała na balkonie,
dołem tatuś defilował,
ledwie go ujrzała, nieomal zemdlała:
skrapiać trzeba było skronie
Papcio z miejsca zmylił nogę,
poczuł, jak go coś natchnęło
Stanął pod balkonem,
huknął jej puzonem
i tak podjął dziadka dzieło
Pa pa pa pa ra pa pa pa pa ra
Pa pa pa pa ra pa pa pa pa
Pa pa pa pa ra pa pa pa pa ra
Pa pa pa, la la la la la la la la la
Niby nic, a tak to się zaczęło,
niby nic, zwyczajne pa pa pa
Jest w orkiestrach dętych jakaś siła,
lecz ich dzisiaj brak!
Próżno bowiem na balkonie,
czekam by ktoś defilował,
żebym go ujrzała, nieomal zemdlała,
by mi nacierano skronie
Żeby z miejsca zmylił nogę,
tak jak tamtym się zdarzyło,
stanął pod balkonem,
huknął mi puzonem,
by mi także się spełniło
Stanął pod balkonem,
huknął mi puzonem,
by mi także się spełniło
Pa pa pa pa ra pa pa pa pa ra
Pa pa pa pa ra pa pa pa pa
Pa pa pa pa ra pa pa pa pa ra
Pa pa pa, la la la la la la la la la la