Oddzielili cię, syneczku,
Od snów, co jak motyl drżą,
Haftowali ci, syneczku,
Smutne oczy rudą krwią,
Malowali krajobrazy
W żółte ściegi pożóg,
Wyszywali wisielcami
Drzew płynące morze
I wyszedłeś, jasny synku,
Z czarną bronią w noc,
I poczułeś, jak się jeży
W dźwięku minut — zło
Zanim padłeś, jeszcze ziemię
Przeżegnałeś ręką
Czy to była kula, synku,
Czy to serce pękło?
Wyuczyli cię, syneczku,
Ziemi twej na pamięć
Gdyś jej ścieżki
Powycinał żelaznymi łzami
Odchowali cię w ciemności,
Odkarmili bochnem trwóg,
Przemierzyłeś po omacku
Najwstydliwsze z ludzkich dróg
I wyszedłeś, jasny synku,
Z czarną bronią w noc,
I poczułeś, jak się jeży
W dźwięku minut — zło
Zanim padłeś, jeszcze ziemię
Przeżegnałeś ręką
Czy to była kula, synku,
Czy to serce pękło?
Serce peklo
Odchowali cię w ciemności,
Odkarmili bochnem trwóg,
Przemierzyłeś po omacku
Najwstydliwsze z ludzkich dróg
I wyszedłeś, jasny synku,
Z czarną bronią w noc,
I poczułeś, jak się jeży
W dźwięku minut — zło
Zanim padłeś, jeszcze ziemię
Przeżegnałeś ręką
Czy to była kula, synku,
Czy to była kula, synku,
Czy to serce pękło?
Serce peklo
Serce peklo
Serce peklo