Jakie to smutne – jakie to smutne
Wysiadła miłość ze mnie za Kutnem!
Jeszcze w stolicy wsiadałem na Głównym
Z uczuciem uczuć kolosom równym
Za Kutnem pociąg stanął i Cześć!
Wysiadła miłość i poszła gdzieś
O Kutno! O Kutno!
Wyprałoś mnie (go) z uczuć jak płótno
O Kutno! Okrutne Kutenko!
Odjęłoś mi(mu) miłość jak ręką
Próżno w Toruniu czeka dziewczyna
Zbiegłej miłości mojej przyczyna
Jaki to smutek, ach, jaki to smutek
Gdy od przyczyny się urwie skutek!
Co robić, człowiek nie wie już sam
O, jak ja znam to, jak ja to znam!
O Kutno! O Kutno!
Wyprałoś mnie (go) z uczuć jak płótno
O Kutno! Okrutne Kutenko!
Odjęłoś mi (mu) miłość jak ręką
Jak to się stało, no jak to się stało
Że serce Kutna nie przetrzymało?
Co jest w tym Kutnie,no,co jest w tym Kutnie
Że ono nieraz jak nożem utnie?
Aczkolwiek kiedyś było i tak
Z Grudziądzem miałem podobny fakt
Grudziądzu, Grudziądzu
Tyś serce mi (mu) zrobił z mosiądzu
Grudziądzu, okrutny Grudziążku!
Uczucieś ukrócił w zalążku
Aczkolwiek kiedyś było i tak
Z Krakowem miałem też taki fakt
Krakowie! Krakowie!
Tyś pustkę mi (mu) zrobił w alkowie
Krakowie, okrutny Krakówku!
Miłościś mej (tej) miejscem pochówku
No – tak